Jules Goris: Toen was scheren heel gewoon
Toen was scheren heel gewoon
Het zal nu zo’n zestig jaar geleden zijn dat ik kennis maakte met scheren. Als knaap van zestien, zeventien jaar vond m’n moeder dat pluisjes op m’n wangen toch wat slordig werden en ik eens met m’n vader over scheren moest klappen. Zo kreeg ik de eerste scheerles. Vader nam z’n spullen: een redelijk versleten scheerborstel, een “krabbertje” met Gillettemesje en een stick scheerzeep. Zijn eerste en belangrijkste raad: “goed ingezeept is het halve werk!”.
Vermoedelijk is die eerste scheerbeurt goed afgelopen want ik herinner me geen bloederig aangezicht. Toen werd het een wekelijkse klus want van een ritueel kon je moeilijk spreken. Tot op een dag mijn vader thuis kwam en een pakje voor me bijhad: een spiksplinternieuwe scheerborstel, krabbertje, mesjes en een stick scheerzeep (denkelijk Palmolive). Van aftershave was pas jaren later sprake. Mijn eerste eigen scheerset ! Pas later besefte ik de symboliek van dat gebaar: zoon, je bent nu volwassen.
Gedurende jaren is de manier van scheren onveranderd gebleven. Ja, op een gegeven moment kwamen de mesjes in een praktisch plastic houdertje; de zeep werd geleverd in een plastic kokertje maar dat was het. Pas veel later, in de jaren zestig, ontdekte ik dat er zoiets als aftershave bestond en werd het aanbod van producten groter.
Maar het scheren, voor me, groeide pas de laatste vijftien jaar uit tot een echt ritueel. Mede door de groei van het internet ontdekte ik nieuwe producten die ik graag wilde proberen. Het bleek dat in Antwerpen enkele zaken waren met een groot aanbod van scheerartikelen, ik voelde me lijk een kind in een speelgoedwinkel.
Het verschil tussen de beginjaren en nu is enorm. Mesjes en zeep kocht je in de buurtwinkel, keuze was er niet, je nam wat voorradig was. Nu denk ik ’s morgens wel eens, wat zal ik vandaag eens gebruiken want m’n kastje puilt uit van de heerlijke producten. Want, ondanks de leeftijd, komt een man er graag goed voor. Het zalige, frisse gevoel na een goede scheerbeurt is onbetaalbaar.
Jules Goris
22 april 2015
Het zal nu zo’n zestig jaar geleden zijn dat ik kennis maakte met scheren. Als knaap van zestien, zeventien jaar vond m’n moeder dat pluisjes op m’n wangen toch wat slordig werden en ik eens met m’n vader over scheren moest klappen. Zo kreeg ik de eerste scheerles. Vader nam z’n spullen: een redelijk versleten scheerborstel, een “krabbertje” met Gillettemesje en een stick scheerzeep. Zijn eerste en belangrijkste raad: “goed ingezeept is het halve werk!”.
Vermoedelijk is die eerste scheerbeurt goed afgelopen want ik herinner me geen bloederig aangezicht. Toen werd het een wekelijkse klus want van een ritueel kon je moeilijk spreken. Tot op een dag mijn vader thuis kwam en een pakje voor me bijhad: een spiksplinternieuwe scheerborstel, krabbertje, mesjes en een stick scheerzeep (denkelijk Palmolive). Van aftershave was pas jaren later sprake. Mijn eerste eigen scheerset ! Pas later besefte ik de symboliek van dat gebaar: zoon, je bent nu volwassen.
Gedurende jaren is de manier van scheren onveranderd gebleven. Ja, op een gegeven moment kwamen de mesjes in een praktisch plastic houdertje; de zeep werd geleverd in een plastic kokertje maar dat was het. Pas veel later, in de jaren zestig, ontdekte ik dat er zoiets als aftershave bestond en werd het aanbod van producten groter.
Maar het scheren, voor me, groeide pas de laatste vijftien jaar uit tot een echt ritueel. Mede door de groei van het internet ontdekte ik nieuwe producten die ik graag wilde proberen. Het bleek dat in Antwerpen enkele zaken waren met een groot aanbod van scheerartikelen, ik voelde me lijk een kind in een speelgoedwinkel.
Het verschil tussen de beginjaren en nu is enorm. Mesjes en zeep kocht je in de buurtwinkel, keuze was er niet, je nam wat voorradig was. Nu denk ik ’s morgens wel eens, wat zal ik vandaag eens gebruiken want m’n kastje puilt uit van de heerlijke producten. Want, ondanks de leeftijd, komt een man er graag goed voor. Het zalige, frisse gevoel na een goede scheerbeurt is onbetaalbaar.
Jules Goris
22 april 2015
0 reacties:
Een reactie posten
Reacties zijn te alle tijde van harte welkom, ik doe dan ook mijn best om ze allemaal te beantwoorden.